Para ve sporun ilişkisi

Geçen gün aradılar spor üyeliğiniz bitiyor yenileyelim diye. Hiç niyetim yoktu, sonra arayın falan diye attım başımdan. Pazar günü yine bir telefon: şöyle indirim var böyle imkan var falan diye. Ben de askerimin yanındaydım o sıra. Şehir dışındayım akşam erken gelirsem size uğrarım dedim ve kapadım telefonu. Akşam nispeten erken döndük eve. Biraz dinlenip pasta falan tırtıkladıktan sonra şeytan dürttü, bir gideyim şuraya dedim. Epeydir gitmiyordum, patlamış mısır kokulu spor merkezimi pek özlemiş olduğumu farkettim :) İndim aşağıya baktım solaryumda kampanyalar falan... Etrafta fit fit dolaşan tipler. Yukarıda sinemanın önü cıvıl cıvıl. Millet elinde Starbucks kahvelerle dolanıp duruyor. Sorumlu kızcağız pek tatlı dille bana alacağım indirimin bu aya özel olduğunu çok karlı çıkacağımı falan anlatıp durdu. Ben elimden geldiğince pazarlık etmeye çalışsam da bu konuda başarılı olmak malesef doğamda olmadığı için kabul ediverdim. Kendime geldiğimde kredi kartımı çoktan uzatmıştım bile!!! Dünden beri o parayla neler alabileceğim ya da biriktirsem ne kadar param olabileceği konusunda fikir yürütsem de asker dönüşü spora devam edecek bir sevgilim olduğuna göre ben de gitmeliyim hem çok sağlıklı şeklinde kendimi avutuyorum. Pişman mıyım değil miyim henüz bilmiyorum. Ama para verdim ya şimdi kesin giderim. Bu akşam gitmedim çünkü saçlarımın fönünün bir gün daha idare etmesini istiyorum. Yarın akşam Aliye var. Eh Çarşamba akşamı giderim herhalde...

Aslında en güzeli sabah erken gitmek ama uyku öyle tatlı ki :( Bana deseler ki işe 11'de başlayacaksın ama akşam 8'de çıkacaksın hemen kabul ederim. İşte böle lapacı ve uykucu bir insan olursam spor da ilk hevesim geçince yalan oluyor işte. Kedi gibi evde kıvrılıp uyumak varken gidip yorulmak ikinci tercih oluyor tabi.

Ah tembellik ah! Çok tehlikeli çook!

Whoooah esnemekten yazıyı zor yazdım zaten ben yatayım...